انواع بیماری های مقاربتی مردان راههای پیشگیری و درمان

بیماری های مقاربتی مردان یا بیماری های آمیزش جنسی نوعی از بیماری مردان می باشد که به دنبال رابطه جنسی از شخصی به شخص دیگر منتقل می شود اکثر افرادی که از نظر جنسی فعال هستند به این بیماری مبتلا می شود در مورد علائم شایع و احتمالی STD و میزان جدی بودن آنها این مقاله را به دقت بخوانید.

دلایل ايجاد بيماري هاي آميزشي

علت ايجاد بیماری های مقاربتی ویروس هایی است از طریق ترشحات تناسلی و پوست از شخصی به شخص دیگر از طریق رابطه جنسی منتقل می شود و باعث ایجاد علائمی در بدن می شود.

این بیماری ها دو دسته هستند:

دست اول که از راه تماس جنسی اتفاق می افتد

و دسته دوم که یکی از راههای انتقال رابطه جنسی می باشد مانند ایدز و هپاتیت B

انواع بیماری های مقاربتی مردان

بیماری های مقاربتی مردان عفونت هایی هستند که عمدتاً از طریق تماس با دستگاه تناسلی یا مایعات بدن منتقل می شوند. عفونت های مقاربتی که به آن ها STD، STI یا بیماری های مقاربتی نیز گفته می شود، توسط باکتری ها، ویروس ها یا انگل ها ایجاد می شوند.

فعالیت جنسی شامل لمس اندام تناسلی یا آمیزش جنسی است. هر کسی که از نظر جنسی فعال است می تواند به STI مبتلا شود. شما می توانید خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را کاهش دهید و یکی از بهترین راه ها این است که قبل از فعالیت جنسی در مورد بیماری های مقاربتی با شریکتان صحبت کنید.

برخی از بیماری های مقاربتی علائمی ندارند یا فقط علائم خفیفی دارند. اما حتی بدون هیچ علامتی، STI می تواند به دیگران سرایت کند. آزمایش تنها راه برای اطمینان از ابتلا به بیماری های آمیزشی است.

برخی از بیماری های مقاربتی مردان به راحتی قابل درمان هستند. درمان در اولین فرصت خیلی مهم است تا فرد دیگری را نیز مبتلا نکنید درمان همچنین می تواند به جلوگیری از مشکلات باروری، آسیب به اندام ها یا برخی سرطان ها کمک کند.

 کلامیدیا

کلامیدیا عفونت دستگاه تناسلی است. میکروب هایی به نام باکتری باعث این بیماری می شوند. در اوایل، عفونت کلامیدیا اغلب علائم کمی ایجاد می کند یا بدون علائم است. اگر علائم را مشاهده کردید، معمولاً 5 تا 14 روز پس از قرار گرفتن در معرض میکروب های کلامیدیا شروع می شوند. علائم ممکن است خفیف باشد.

علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ادرار دردناک، که ممکن است احساس سوزش داشته باشد.
درد در قسمت تحتانی ناحیه معده که شکم نیز نامیده می شود.
کمردرد.
تب.
ترشحات واژن.
ترشح از آلت تناسلی.
درد واژن در حین رابطه جنسی
درد یا تورم بیضه.
درد، ترشح یا خونریزی مقعدی.

 سوزاک

سوزاک عفونت دستگاه تناسلی و یکی دیگر از بیماری های مردان می باشد. میکروب هایی به نام باکتری باعث آن می شوند. علائم عفونت در دستگاه تناسلی زنان در عرض 10 روز پس از قرار گرفتن در معرض میکروب ظاهر می شود. علائم عفونت در دستگاه تناسلی مردان اغلب در عرض پنج روز پس از مواجهه شروع می شود.

علائم سوزاک می تواند شامل موارد زیر باشد:

ترشح غلیظ، کدر یا خونی از آلت تناسلی یا واژن.
درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن.
خونریزی شدید قاعدگی یا خونریزی بین قاعدگی.
بیضه های دردناک و متورم.
حرکات روده دردناک.
درد در ناحیه لگن یا معده.
خارش مقعد.
ترشحات رکتوم، درد یا خونریزی.
حرکات روده دردناک.

میکروب های سوزاک همچنین می توانند در دهان، گلو، چشم ها و مفاصل مانند زانو رشد کنند. علائم سوزاک در قسمت های بدن فراتر از اندام تناسلی می تواند شامل موارد زیر باشد:

درد چشم، خارش، حساسیت به نور و ترشح.
گلو درد یا غدد متورم در گردن.
گرمی مفاصل، تورم یا درد هنگام حرکت.

تریکومونیازیس

یکی دیگر از بیمایر های مقاربتی مردان عفونت آمیزشی شایع که توسط انگلی خیلی ریز  ایجاد می‌شود که نمی‌توان آن را با چشم دید. این انگل تریکوموناس واژینالیس نام دارد. این ارگانیسم در حین رابطه جنسی با فردی که قبلاً به عفونت مبتلا شده است گسترش می یابد. اغلب واژن، فرج یا دهانه رحم را آلوده می کند. همچنین می تواند لوله ای را که از طریق آن ادرار از آلت تناسلی یا واژن خارج می شود، یعنی مجرای ادرار را عفونی کند.

هنگامی که تریکومونیازیس علائم ایجاد می کند، ممکن است در عرض 5 تا 28 روز پس از قرار گرفتن در معرض انگل ظاهر شوند. علائم از تحریک خفیف تا تورم جدی به نام التهاب متغیر است.

علائم تریکومونیازیس

ترشحات واژن شفاف، سفید، سبز یا مایل به زرد.
ترشح از آلت تناسلی.
بوی شدید واژن که ممکن است بوی ماهی بدهد.
خارش، سوزش، درد یا سوزش واژن.
خارش یا تحریک داخل آلت تناسلی.
درد هنگام رابطه جنسی
ادرار دردناک
به ندرت درد در ناحیه تحتانی معده.

 ویروس نقص ایمنیHIV

یکی دیگر از بیماری های مقاربتی و آمیزشی مردان می باشد که خیلی هم خطرناک است. HIV یک عفونت با ویروس نقص ایمنی انسانی است که در توانایی بدن برای مبارزه با ویروس ها، باکتری ها و قارچ هایی که باعث بیماری می شوند تداخل ایجاد می کند. بدون درمان، همچنین می تواند منجر به ایدز، یک بیماری مزمن و تهدید کننده زندگی شود. علائم HIV بسته به مدت زمانی که شما به این بیماری مبتلا بوده اید و اینکه آیا برای آن درمان می کنید متفاوت است.

علائم اولیه HIV

اغلب، HIV حدود 2 تا 4 هفته پس از آلوده شدن علائمی شبیه آنفولانزا ایجاد می کند. این علائم ممکن است چند روز یا چند هفته طول بکشد. در این مدت، ویروس به سرعت از خود کپی می کند. خطر انتقال بیماری به شرکای جنسی زیاد است.

علائم اولیه HIV می تواند شامل موارد زیر باشد:

تب.
لرز
سردرد یا درد عضلانی.
گلو درد
غدد لنفاوی متورم.
کهیر.
خستگی
عرق شبانه.
زخم های دهان

تنها راهی که می توانید از ابتلا به اچ آی وی مطلع شوید این است که آزمایش دهید.

اچ آی وی مزمن یا مرحله میانی HIV

با گذشت زمان، ویروس اچ آی وی منتشر می شود، اما در سطوح پایین تر. این مرحله مزمن عفونت نامیده می شود. ممکن است در این مدت هیچ علامتی نداشته باشید. اگر داروهای HIV به نام درمان ضد رتروویروسی را دقیقاً مطابق با تجویز مصرف کنید، ممکن است تا آخر عمر در این مرحله بمانید.

غدد لنفاوی متورم، که اغلب یکی از اولین علائم عفونت HIV هستند.
اسهال
کاهش وزن.
تب.
سرفه و تنگی نفس.

علائم ایدز

بدون درمان HIV، مرحله مزمن عفونت HIV ممکن است در حدود 10 سال به ایدز تبدیل شود. ایدز تهدید کننده جدی زندگی است. و یکی از جدی ترین بیماری های مقاربتی مردان و زنان می باشد علائم ایدز می تواند شامل موارد زیر باشد:

تب.
ضعف
کاهش وزن سریع.
خستگی مفرط.
عرق شبانه
تبی که مدام عود می کند.
تورم مداوم غدد لنفاوی در زیر بغل، کشاله ران و گردن.
اسهالی که بیش از یک هفته طول بکشد.
زخم در دهان، مقعد یا در ناحیه تناسلی. لکه های تغییر رنگ روی یا زیر پوست یا داخل پلک ها، بینی یا دهان.
از دست دادن حافظه
افسردگی
عفونت هایی مانند ذات الریه.

تبخال تناسلی

تبخال تناسلی یک عفونت مقاربتی و نوعی دیگر از بیماری های مقاربتی مردان است که به راحتی پخش می شود. این بیماری توسط نوعی ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می شود. ویروس از طریق شکاف های کوچک در پوست یا غشاهای مخاطی وارد بدن می شود. اکثر افراد مبتلا به HSV هرگز نمی دانند که به آن مبتلا هستند. این به این دلیل است که آنها هیچ علامتی ندارند یا علائم خیلی خفیف هستند که قابل توجه نیستند. اگر علائم وجود داشته باشد، معمولاً ظرف 12 روز پس از قرار گرفتن در معرض HSV ظاهر می شوند.

اگر علائم تبخال را مشاهده کردید، اولین باری که آنها را دریافت می کنید، بدترین آنهاست. برخی از افراد دیگر هرگز علائم را نشان نمی دهند. برای دیگران این علائم طی سالیان متمادی ظاهر می شوند و از بین می روند.

علائم تبخال تناسلی

برجستگی های قرمز کوچک، تاول هایی به نام وزیکول یا زخم های باز، این علائم اغلب در اطراف اندام تناسلی، روده ی راست  و دهان ،خود را نشان می دهند. ممکن است یک هفته یا بیشتر طول بکشد تا بهبود یابند.
درد یا خارش در اطراف ناحیه تناسلی، باسن و قسمت داخلی ران.
احساس فشار در ناحیه معده.
ترشحات واژن.

زخم ها می توانند ادرار را دردناک کنند. افراد ممکن است تا زمانی که عفونت از بین برود درد و حساسیت در ناحیه تناسلی داشته باشند. در طول اولین حمله علائم، ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا نیز داشته باشید. این علائم می تواند شامل سردرد، درد عضلانی و تب و همچنین تورم غدد لنفاوی در کشاله ران باشد. گاهی اوقات، عفونت می تواند حتی زمانی که زخم وجود نداشته باشد گسترش یابد.

عفونت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) 

ويروس پاپيلوماي انساني ويروسي است که  به ايجاد زگيل پوستي، زگيل تناسلي و بعضي از انواع سرطان منجر می شود. بيش از چندین نوع ويروس HPV وجود دارند که انواع مختلف آن مي‌توانند منجر به بروز مشکلات جنسی و سلامتی شود.

HPVعفونتی ویروسی که باعث رشد غیر طبیعی پوست و بروز زگیل تناسلی می شود در بیشتر اوقات این عفونت خود به خودت بهبود پیدا می کند اما در مواردی هم به زگیل تناسلی تبدیل می شود یا می توانند به سرطان دهانه رحم و مقعد منجر شود.

  زگیل تناسلی

عفونت HPV یکی از شایع ترین انواع بیماری های مقاربتی مردان است. برخی از انواع HPV خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را تا حد زیادی افزایش می دهند. اشکال دیگر باعث ایجاد زگیل تناسلی می شود. اغلب، HPV هیچ علامتی ندارد.

مطالب دیگر : آنچه بايد در مورد زگيل تناسلي بدانيد.

علائم زگیل تناسلی

یک برآمدگی کوچک یا گروهی از برجستگی ها در ناحیه تناسلی. اینها می توانند بزرگ یا کوچک و برجسته یا مسطح باشند. چندین زگیل به هم نزدیک می شوند که شکل گل کلمی به خود می گیرند.
خارش یا ناراحتی در ناحیه تناسلی.
خونریزی با رابطه جنسی

به ندرت، زگیل‌ها می‌توانند در دهان یا گلوی فردی که با فرد مبتلا رابطه جنسی دهانی داشته، رشد کنند.

 هپاتیت

هپاتیت A، هپاتیت B و هپاتیت C همگی عفونت های مسری هستند که کبد را تحت تاثیر قرار می دهند. هر کدام توسط یک ویروس متفاوت ایجاد می شوند. هپاتیت B و C جدی تر از هپاتیت A هستند. اما هر کدام می توانند کبد را ملتهب کنند.

برخی از افراد هرگز علائم هپاتیت را ندارند. برای کسانی که این کار را انجام می دهند، علائم ممکن است هفته ها پس از قرار گرفتن در معرض یکی از ویروس های هپاتیت رخ دهد.

علائم هپاتیت

خستگی
ناراحتی معده و استفراغ.
درد یا ناراحتی در ناحیه معده، به ویژه در ناحیه کبد در سمت راست در زیر دنده‌های پایینی.
از دست دادن اشتها.
تب.
ادرار تیره.
مدفوع به رنگ خاک رس.
درد عضلانی یا مفصلی.
خارش.
زرد شدن پوست و سفیدی چشم که به آن یرقان نیز می گویند. زرد شدن روی پوست قهوه ای یا سیاه ممکن است سخت تر باشد.

سیفلیس

سیفلیس عفونتی است که توسط میکروب هایی به نام باکتری ایجاد می شود. این بیماری اندام تناسلی، پوست، دهان و مقعد را درگیر می کند. همچنین می تواند بسیاری از قسمت های دیگر بدن از جمله مغز و قلب را درگیر کند.

علائم سیفلیس

ممکن است در سه مرحله رخ دهد اولیه، ثانویه و سوم. برخی افراد نیز سیفلیس بدون علامت دارند، اما میکروب های سیفلیس همچنان در خون یافت می شوند. این سیفلیس نهفته یا غیر فعال نامیده می شود.

در مرحله اول سیفلیس، یک یا چند زخم کوچک و بدون درد به نام شانکر در جایی که میکروب ها وارد بدن می شوند تشکیل می شود. معمولاً در اندام تناسلی، رکتوم، زبان یا لب ها تشکیل می شوند. اغلب، شانکر بدون درد، سفت و گرد است.

با بدتر شدن سیفلیس، علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

بثورات پوستی که با لکه های تغییر رنگ خشن در هر ناحیه از بدن، از جمله کف دست و کف پا مشخص می شود. بثورات اغلب خارش ندارند.
تب.
غدد لنفاوی متورم.
خستگی و احساس مبهم ناراحتی.
سردرد یا درد عضلانی.
ریزش تکه های مو.
کاهش وزن.
گلو درد

بدون درمان، باکتری سیفلیس می تواند گسترش یابد. این می تواند منجر به آسیب جدی اندام های داخلی و مرگ سال ها پس از عفونت اصلی شود.

برخی از علائم سیفلیس در مراحل پایانی عبارتند از:

عدم هماهنگی یا از دست دادن احساس ناشی از آسیب عصبی.
فلج.
کوری.
زوال عقل
ناشنوایی

اگر یک فرد باردار مبتلا به سیفلیس میکروب را به نوزاد متولد نشده منتقل کند، به آن سیفلیس مادرزادی می گویند. این وضعیت می تواند ناتوان کننده یا حتی تهدید کننده زندگی باشد. بنابراین، برای افراد باردار مبتلا به سیفلیس مهم است که تحت درمان قرار گیرند.

در هر مرحله، سیفلیس می تواند گسترش یابد و تحت تأثیر قرار دهد:

مغز و نخاع که نوروسیفلیس نیز نامیده می شود.
چشم ها که سیفلیس چشمی نامیده می شود.
گوش که اتوسیفلیس نامیده می شود.

علائم مغز و نخاع

علائم نوروسیفلیس می تواند شامل موارد زیر باشد:

سردردهای جدی
ضعف عضلانی و مشکل در حرکات عضلانی.
سردرگمی، مشکل در تمرکز یا تغییر رفتار.

نوروسیفلیس همچنین با گروهی از علائم به نام زوال عقل مرتبط است که بر حافظه، تفکر و مهارت های اجتماعی تأثیر می گذارد.

علائم چشمی

علائم سیفلیس چشمی می تواند شامل درد چشم و تغییرات در بینایی از جمله کوری باشد.

علائم گوش

علائم اتوسیفلیس می تواند شامل موارد زیر باشد:

کم شنوایی ،صدای زنگ، وزوز یا خش خش در گوش که به آن وزوز گوش نیز گفته می شود.
سرگیجه ، احساس می کنید شما یا اتاق اطراف شما در حال چرخش است.

راههای تشخیص بیماری مقاربتی مردان

راههای تشخیص این بیماری توسط پزشک متخصص انجام می شود با آزمایش ترشحات و آزمایش خون و ادرار می توان این بیماری را تشخیص داد.

پیشگیری از عفونت های مقاربتی

شما می توانید از عفونت های مقاربتی (STIs) جلوگیری کنید. اقداماتی که خطر ابتلا یا انتشار بیماری های مقاربتی را کاهش می دهند عبارتند از:

برای جلوگیری از بیماری های مقاربتی مردان واکسن های کلیدی که این بیماری را کنترل می کنند وجود دارد واکسن ها می توانند به پیشگیری از عفونت های هپاتیت B و ویروس پاپیلومای انسانی که از طریق فعالیت جنسی منتقل می شوند، کمک کنند.
تعداد شرکای جنسی خود را محدود کنید. شما می توانید با داشتن رابطه جنسی با یک شریک که فقط با شما رابطه جنسی دارد، خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را کاهش دهید.
برای بیماری های مقاربتی آزمایش دهید. هم شما و هم همسرتان باید قبل از داشتن رابطه جنسی برای اولین بار توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی خود آزمایش شوند. در مورد نتایج آزمایش خود با یکدیگر صحبت کنید.
در صورت نیاز از دارو برای کمک به پیشگیری از HIV استفاده کنید. اگر ممکن است در معرض خطر HIV باشید، با متخصص مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. ممکن است برای شما دارویی به نام پیشگیری پیش از مواجهه (PrEP) تجویز شود که خطر ابتلا را کاهش می دهد.
از کاندوم استفاده کنید.از مصرف الکل و مواد مخدر به شدت بپرهیزید. هر دو احتمال رفتار جنسی پرخطر را افزایش می دهند که می تواند منجر به STI شود. اگر فکر می کنید مبتلا به بیماری مقاربتی هستید، یک چکاپ مراقبت های بهداشتی انجام دهید.

اگر فکر می کنید ممکن است یک عفونت مقاربتی داشته باشید یا اگر در معرض آن قرار گرفته اید، به متخصص مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنید. آزمایش و درمان به موقع برای پیشگیری یا به تاخیر انداختن مشکلات سلامتی که می تواند جدی یا تهدید کننده زندگی باشد، مورد نیاز است. همچنین ممکن است برای جلوگیری از آلوده شدن دیگران به درمان نیاز باشید.